بعضی وقتا فکر میکنم من اول فن گرل بودم و بعد دست و پا در آوردم. و الان که نمیتونم پیش دوستای مجازیم و همکارم (الهام خیلی دوستت دارم💞) فن گرلی بکنم، ظرفیتِ تحملم نسبت به زیبایی و مقبولیِ کراشام داره تموم میشه و دیگه نمیتووووووونم تحمممممل کنمممممم!

عرررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررر

لعنتیا چرااااا اینقدررررررر جذاب و خوب و خواستنی و جنتلمن و باوقار و باقیافه و باپول و بااخلاق و باپشتکار و باامید و با+هر ویژگی خوبی که من ندارم هستین؟ آخه این همه خوبی واقعا در یک نفر نمیگنجه! اینقدر دوست داشتنی هستین که دیگه خودم که هیچ، آدمای دور و برم هم به چشمم نمیان.

کراشای من دیگه فقط پسرای سئول نیستن، کل پسراو مردای میانسال و حتی کهنسالِ (هارابوجیِ سریال همچو پروانه) کشورهای شرق آسیا، اروپا و آمریکا هستن😭😭😭

اولا فکر میکردم این موضوع فقط تو دوران نوجوونیه و بعدش تموم میشه ولی واسه من با گذر زمان هی قوی تر و پر رنگ تر شد🥺

* بهتون تبریک میگم، شما با خوندن این پست ۴۵ ثانیه از زندگیتون رو هدر دادین.🙏⭐