دو هفته است که آزادم و رها، البته نه مثل تخته پاره بر موج. چون کلاسای دانشگاه :\ و آموزشگاه (دارم همچون طفلی مشتاقِ آموختن دوره ی cpe رو میخونم) تا حدودی محدودم کردن.
و خب یه INTJ  وقتی وقت خالی داره چیکار میکنه؟ ... بله بدو بدو میره یه لیست مینویسه از کارایی که میتونه/ دوست داره/ بهتره بکنه تا مفیدتر یا productive تر باشه! من استراحتم با کار کردنه حالا یا به صورت شغل یا فعالیت ذهنی یا بدنی.

خلاصه بنابر تجربیات نه چندان مفیدی که از نحوه برنامه ریزی خودم داشتم و تعاریف توکا جان ( قسمت یک دو سه چهار ) رفتم سراغ درست کردن بولت ژورنال گرامی. نتیجه ی اون دفتر صد برگ سفید و بی روح باحالتر، دوست داشتنی تر و کارآمدتر از اون چیزی بود که ازش توقع داشتم...
  اما این کل راه نبود و نیست! قسمت اهداف پر بود از چیزایی که همیشه دوست داشتم انجام بدم. از کدنویسی جاوا که 5 سال پیش ولش کردم تا یاد گرفتن کره ای که یادگرفتن الفباش برام 3 ماه طول کشید و یا خوندن کتابا و دیدن فیلم و سریالایی که قرنهاست انبارشون کردم. خب شاید برای بعضیا سوال پیش بیاد که چرا انجام دادن اینا اینقد طول کشیده یا ناتموم مونده؟ آیا من در یادگیری بهره هوشی پایینی دارم؟ آیا من تنوع طلبم و زود از همه چی دلزده میشم؟ آیا من یک انسان فراخ و سست بنیانم که اراده کامل کردن هیچ کاریو نداره؟ خب کارنامه تحصیلی و شغلی من به همه این سوالات جواب خیر داده.
پس مشکل چیه؟... وسواس کمال گرایی

بنظرتون تو این دو هفته که بعد مدتهاااااااااا بدون دغدغه و استرس تو خونه بودم به چی فکر میکردم ؟
آیا برای یادگرفتن جاوا از کورس codeacademy که پروژه محوره شروع کنم یا فیلمای فرادرس رو ببینم یا برم سایت edx تو کورس ویدیوییش شرکت کنم؟
آیا از کتاب the fault in our stars شروع کنم یا the compound effect؟
الان چه فیلمی ببینم؟ رمانتیک؟ ترسناک؟ برم رتبه imbd شونو چک کنم؟ شاید بهتره یه سریال ببینم؟ خب... سریالی با اپیزود 25 دقیقه ای یا سریالی با اپیزود 40 دقیقه ای؟
برای یاد گرفتن زبان سوم و ایضا چهارم از دولینگو کمک بگیرم یا رزتا استون؟ برم تو سایتtalk to me in korean یا برم تو چنل یوتیوبشون؟ یا اینکه اصلا برم لای کپه ای از پی دی اف هایی که دانلود شدن ولی هرگز خونده نشدن و از اونا استفاده کنم؟
و خب این شد که من نه تنها این دو هفته به جز ورزش مداوم HIIT که البته برام دستاورد بزرگیه کار خاص دیگه ای نکردم. و  در حال حاضر بی فایده بودن به علاوه بیکار و بی پول بودن همچون خوره ای در انزوا روح مرا می خراشد...

*چقدررر فضای وبلاگ دوست داشتنی و وبلاگیا خوبن! من پلتفرم های اینستاگرام، توییتر، تلگرام... رو هم امتحان کردم ولی هیچکدومشون صفای وبلاگ رو نداشتن. شاید یک روز یه پستی بنویسم در ستایش وبلاگ و وبلاگی بودن
**مرسی که کامنت میذارین، خیلی خیلی مرسی ^_^ واقعیتش من کامنتا رو میبینم ولی ممکنه ده روز بعد بهشون جواب بدم چون خیلی جواب دادن برام سخته. مثلا یهو به خودم میام و میبینم در جواب کسی که گفته "تو میتونی" اندازه یه مدخل ویکی پدیا نوشتم که هیچ الزامی هم به گفتنش نبوده، یا مثلا لحنم خیلی قاطعانه یا خودپسندانه بوده در حال که باید دوستانه جواب میدادم و هی تایپ میکنم و هی پاک میکنم و آخرشم کامنتتونو بدون جواب میذارم، sorry.

*** زبانهای مختلف و موسیقی همیشه برام جالبن و منو به هیجان میارن. حالا این یکی که تلفیق دوتاشونه رو از دست ندین! لینک ویدئو در یوتیوب